υποβολέας — ο / ὑποβολεύς, έως, ΝΜΑ (στο θέατρο) άτομο που υπαγορεύει χαμηλόφωνα στους ηθοποιούς το κείμενο τού ρόλου τους για να τούς βοηθάει στο έργο τους (α. «ο υποβολέας δεν ακουγόταν καθόλου» β. «τοῡ δὲ ὑποβολέως ἀκούοντας καὶ μὴ παρεκβαίνοντας τοὺς… … Dictionary of Greek
υποβολείο — το, Ν κρύπτη στο προσκήνιο θεάτρου, από όπου ο υποβολέας βοηθάει τους ηθοποιούς κατά την παράσταση. [ΕΤΥΜΟΛ. < υποβολέας + επίθημα είο*. Η λ., στον λόγιο τ. ὑποβολεῖον, μαρτυρείται από το 1899 στην εφημερίδα Ακρόπολις] … Dictionary of Greek
θίασος — Εταιρεία, συνήθως με θρησκευτικό χαρακτήρα, στην αρχαία Αθήνα, που είχε σκοπό τη λατρεία ενός θεού, κυρίως του Διονύσου. Τα μέλη της έπαιρναν μέρος στις θρησκευτικές τελετές με χορούς και τραγούδια. Από την εποχή, όμως, της μεταρρύθμισης του… … Dictionary of Greek
κανονάρχης — και κανονάρχος και καλονάρχης και καλανάρχης, ο (AM κανονάρχης, Μ και κανονάρχος και καλονάρχος) βοηθός τού ψάλτη, που τού υπαγορεύει μελωδικά την αρχή τών κανόνων τών εκκλησιαστικών ύμνων νεοελλ. μσν. μτφ. σύμβουλος, βοηθός, υποβολέας, εισηγητής … Dictionary of Greek
υποβολεύς — ὁ, ΜΑ βλ. υποβολέας … Dictionary of Greek
υπόβλητος — η, ο / ὑπόβλητος, ον, ΝΑ, και ὑποβλητός, όν, Α [υποβάλλω] μη γνήσιος, πλαστός, ψεύτικος νεοελλ. αυτός που γίνεται με την έμπνευση ή την εισήγηση άλλου, ο οποίος ενεργεί ως υποβολέας, υποβολιμαίος («υπόβλητη μαρτυρία») αρχ. 1. αυτός που… … Dictionary of Greek
Μαρινέτι, Φιλίπο Τομάζο Εμίλιο — (Filippo Tommaso Emilio Marinetti, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος 1876 – Μπελάτζιο, Κόμο 1944). Ιταλός συγγραφέας και δραματουργός, ιδρυτής του φουτουρισμού. Σπούδασε νομικά στη γενέτειρά του, στο Παρίσι, στην Πάντοβα και στη Γένοβα. Διέμενε διαδοχικά στο … Dictionary of Greek
υποβολείο — το κρύπτη στη μέση του προσκήνιου, όπου βρίσκεται ο υποβολέας σε μία θεατρική παράσταση και υπαγορεύει τους ρόλους των ηθοποιών … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)